Bir veya daha fazla pelvis içinde yerleşen organın (idrar kesesi, rahim, vajen ve bağırsaklar) vajenden dışarı doğru çıkması ve sarkmasına pelvik organ sarkması denir.
İdrar kesesi, rahim ve rektumu yerinde tutan tutan kas, bağların ve bağ dokularının zamanla zayıflaması sonucu sarkmalar gelişir. Başlıca risk faktörleri ise;
Ön bölüm (Kompartman) Sarkma
Vajen içerisinden idrar kesesi sarkar buna “Sistosel” denir.
Arka bölüm (Kompartman) Sarkma
Vajen içerisine rektum sarkar buna rektosel denir. Destek dokular daha da zayıflarsa rektum ile beraber barsaklar karın zarı ile çevrelenmiş şekilde vajen içine sarkar buna da enterosel denir
Üst / Orta bölüm (Kompartman) Sarkma
Rahim vajen içinden sarkabilir, özellikle rahmi alınmış kadınlarda üst vajen yığılma şeklinde vajenden sarkabilir.
Hastaların çoğunda farklı derecelerde ve farklı şikayet şiddetiyle tüm organlarda sarkma beraber gözlenir.
Aynı hastada arka ve orta bölümlerde sarkma (prolapsus) görünmekte.
Aynı hastada ön ve arka bölümlerde sarkma (prolapsus) görünmekte
Aynı hastada tüm bölümlerde sarkma (prolapsus) görünmekte
Hastalara uygulanacak tedavi şekli hastanın şikayetlerine bağlıdır. Sonuçta bu hayatı tehdit eden bir hastalık değildir. Erken evre veya hafif sarkmalarda pelvik taban egzersizleri (Kegel) ile fayda görmek mümkünken çoğu hastada tam bir iyileşme için cerrahi ihtiyacı duyulur. Cerrahi tedavide amaç cinsel fonksiyonları bozmadan anatomik yapıyı düzeltmektir. Farklı cerrahi tedavi seçenekleri vardır. Uygulanacak cerrahi yöntem hastadan hastaya değişebilir. Sonuçta hasta ve hekim cerrahi yöntem seçimine beraber karar vermelidirler.
Genellikle hastalara laparoskopik (kapalı yöntemle) meş ile rektopeksi (rektumun asılması) ameliyatı ve sakrokolpopeksi (vajen ve idrar kesesinin asılması) ameliyatı beraber yapılır. Bu cerrahi teknik uygulanan hastaların %90’nında uzun dönemde iyileşme görülür. Olayın tekrarlaması kabızlık veya zayıf bağ dokusu gibi altta yatan sebeplerin devam etmesinden kaynaklanır.